டிவிட்டர் செய்திகள்: ஆதியாகமத்திலிருந்து

ஆதியாகமம் 12:1-3ல் ஆபிரகாமுக்குக் கூறப்பட்டுள்ள வல்லமையான வார்த்தைகள் யெகோவா தேவனால் அழைக்கப்பட்டுள்ள பிள்ளைகளான நம் எல்லாருடைய வாழ்விலும் நிறைவேறிக் கொண்டேயிருக்கும். நம்முடைய ஆதி மாதா, பிதா வாழ்வில் இது உண்மையாக இருந்தது. அவர்தம் வாழ்விலிருந்து மூன்று டிவிட்டர் (குறுஞ்செய்தி) செய்திகளை என்னுடைய மிஷனரிக் கண்ணாடித் தொடருக்காக இந்த முறை தெரிவு செய்துள்ளேன்! (உங்கள் கவனத்திற்கு: இந்த வேதப் பகுதிகளை மிஷனரிக் கண்ணாடி அணிந்து வாசிக்க வேண்டும்)

செய்தி 1: "நிச்சயமாய்க் கர்த்தர் உம்மோடேகூட இருக்கிறார் என்று கண்டோம்" (26:28)

ஆபிரகாமின் வாழ்வில் நடந்தது போலவே பெலிஸ்திய ராஜாவாகிய அபிமெலேக்கோடு ஈசாக்குக்கும் நடந்தது (ஆதியாகமம் 20 & 26ல் ராஜா சாராளையும், ரெபெக்காளையும்  தொட நினைத்த காரியத்தில்). இந்த இரு சம்பவங்களிலும் வரும் அபிமெலேக்கு என்னும் ராஜா ஒருவரே என்று அதிகமான சரித்திர ஆசிரியர்கள் நம்புகின்றனர். இரு சம்பவங்களிலும் நம் முற்பிதாக்கள் முழுமையிலும் நல்லவர்கள் என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும், மறைந்த தீங்கிலிருந்து தேவன் அவருடைய பிள்ளைகளைக் காப்பாற்றுகிற‌தைக் காண்கிறோம்.

ஆனால் ஈசாக்கிடம் ராஜா ஒரு நற்செயலை இந்த முறைக் கண்டான். ஒவ்வொரு முறையும் ஈசாக்கும் அவனுடைய மனிதரும் துரவுகளைத் தோண்டிய போதும், அவன் தகப்பனாகிய ஆபிரகாமின் நாட்களில் வெட்டினவைகளும், ஆபிரகாம் மரித்தபின் பெலிஸ்தர் தூர்த்துப்போட்டவைகளுமான துரவுகளை மறுபடியும் தோண்டிய போதும் அபிமெலேக்கும் அவன் மனிதரும் அவர்களைத் துரத்தினர். ஈசாக்கும் அவன் மனிதருமோ பழிவாங்காமல், ஒவ்வொரு முறையும் விட்டுக்கொடுத்து அடுத்த இடத்திற்குச் சென்றனர். இந்த சூழலில் ஈசாக்கின் காரியங்களில் விருத்தியைக் கண்ட அபிமெலேக்கும் அவனோடிருந்த மற்றத் தலைவர்களும், "நிச்சயமாய்க் கர்த்தர் உம்மோடேகூட இருக்கிறார் என்று கண்டோம்" என்று வியந்தனர்.  சரித்திரத்தில் சக்தி வாய்ந்த டிவிட்டர் செய்தியாக இதை நான் கருதுகின்றேன். அதன் பின்னர் அகிமெலேக்கும், மற்றத் தலைவரும் ஈசாக்கோடு சமாதான உடன்ப‌டிக்கை செய்தனர். இதிலிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்வது என்ன? அருட்பணி என்பது அடிப்படையில் நம் வாழ்வேயாகும். கர்த்தர் ஆபிரகாமின் சம்பவத்தில் ராஜாவாகிய அபிமெலேக்கோடு பேசினார் என்பதையும் நாம் நினைவில் வைக்க வேண்டும் (20:3). அவர் நாம மகிமைக்காக கர்த்தர் இன்றும் மற்ற மதத்தினரோடும் பேசுவார் என்பது உண்மை.

செய்தி 2: “உன்னைச் சபிக்கிறவர்கள் சபிக்கப்பட்டவர்களும், உன்னை ஆசீர்வதிக்கிறவர்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்களுமாய் இருப்பார்கள்” (27:29)

ஆபிரகாமுக்கு இறைவன் அளித்த ஆசீர்வாதத்தை ஈசாக்கு தன் மகன் யாக்கோபுக்கு கையளிக்கின்றான். இங்கு ஆழ்ந்த இறையியலுக்குள் செல்லாமல் நான் சொல்ல விழைவது என்னவென்றால், தேவன் ஏசாவைக் காட்டிலும் ஈசாக்கை ஆசீர்வதிப்பதில் பாரபட்சம் ஏதுமில்லை என்பதாகும். அப்போதையத் தேவையான கூழுக்காக தன் சேஷ்ட புத்திர பாகத்தை அலட்சியமாய் விற்றுப் போட்ட ஏசாவும், ஆசீர்வாதத்திற்காக உணவைப்  பயன்படுத்தியே தாயோடு சேர்ந்து தந்திரமாகத் திட்டம் தீட்டி தன் தகப்பனை ஏமாற்றிய யாக்கோபும்‍ ஆகிய இருவரும் செய்தது தவறேயாகும். உண்மை என்னவெனில் கர்த்தர் அனைவரையும் ஆசீர்வதிக்கிறார்(சங்கீதம் 115:13). ஆபிரகாமுக்கு அவர் அருளிய வாக்குக்கு உண்மையாய் இருக்க‌ (ஆதியாகமம் 12:1 3) ஒருவரின் நற்செயலின் அடிப்படையில் அல்ல, கர்த்தரைப் பற்றிய அறிவு பரவ வேண்டும் என்னும் பரந்த நோக்கிற்காக ஒருவரைத் தெரிவு செய்கின்றார். ஈசாக்கு மகனை ஆசீர்வதித்ததில் நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய இன்னொரு காரியம்: பெற்றோரும், மூத்தவர்களும் பிள்ளைகளைத் தேசங்களுக்கும், மக்கள் கூட்டங்களுக்கும் ஆசீர்வாதமாக இருக்க வாழ்த்த வேண்டும் என்பதாகும்.

செய்தி 3: “என் வாசனையை நீங்கள் கெடுத்ததினாலே என்னைக் கலங்கப்பண்ணினீர்கள்”  (34:30)

யெகோவாவை வழிபட்டு வந்த நம் முன்னோர்கள் வாழ்வில் நாம் காண்பது என்னவெனில் மீண்டும் மீண்டுமாக அவர்கள் தவறினார்கள். ஆனால் ஆண்டவர் ஆபிரகாமுக்குத் தான் அருளிய வாக்குக்கு உண்மையாயிருந்ததால் தான் இவர்களால் வாழ்வில் முன்னேற முடிந்தது. யாக்கோபின் மகளான தீனாள், மாற்று வழிபாட்டுக்காரனான சீகேமுடைய வஞ்சகத்தில் சிக்குண்டு, கற்பழிக்கப்பட்டாள். இதனை அறிந்து வெகுண்டெழுந்த சிமியோனும், லேவியும், சீகேமின் குடும்பத்திலுள்ள ஆண்கள் அனைவரையும் கொன்று குவித்தனர். அந்த இரத்த வாசனையை முகர்ந்த யாக்கோபு வருத்தத்தில் பிதற்றிய வார்த்தை தான் இது:"இந்தத் தேசத்தில் குடியிருக்கிற கானானியரிடத்திலும் பெரிசியரிடத்திலும் என் வாசனையை நீங்கள் கெடுத்ததினாலே என்னைக் கலங்கப்பண்ணினீர்கள்"(34:30). மற்ற மக்களுக்கு துர் வாசனையாயிருப்பது இறைத் திட்டம் அல்லவே அல்ல. அன்று முதல் இன்று வரை வாழும் தம் பிள்ளைகள் யாவரும் நற்கந்தங்களாயிருக்கவே அவர் விரும்புகின்றார். ஆனால் ஒன்றை நான் கூற முடியும்: அந்த நாட்களின் சூழலில் சீகேமின் கூட்டத்தார், தீனாளின் தெய்வம் வல்லமையுள்ளவர் என்றும் அவர் பிள்ளைகள் வாழ்வில் விளையாடக்கூடாது என்றும் உணர்ந்திருப்பர். (தீனாள் பற்றி என் பழையக் கட்டுரையை இங்குக் காணலாம்: http://graceidarajan.blogspot.in/2015/03/blog-post_21.html)

நம் முன்னோரை பல நாட்டினர், மக்கள் கூட்டத்தினரோடு இடைபட தேவன் காரணமாயிருந்தார். அவர்களது சாதாரண அன்றாட வாழ்வையே அவர் தன் மகிமையின் வாகனமாக பயன்படுத்தினார். இன்றும் தம்மை உண்மையாய் பின்பற்றுவோரை, சுற்றியுள்ளோருக்கு சாட்சிகளாகவே அவர் வைத்துள்ளார். மக்களில் அனேகருக்கு நான்கு சுவிசேஷங்களை வாசிக்க இயலாமல் போகலாம். நாம் தான் ஐந்தாவது சுவிசேஷம். நம்மைக் குறித்து அவர்கள் டிவிட்டர் செய்தியாக என்ன எழுதக்கூடும்?

Tweets In Genesis

The powerful words of God said  to Abraham in Genesis 12:1-3 is the one thing that will keep fulfilling in the lives of people called out by Yahweh. It was true in the lives of our early fathers and mothers, our patriarchs and matriarchs. I took three popular tweets from their lives in a sequential order for my series on missionary spectacles! (caution: we need a missionary-spectacles to read the Scriptures)

Tweet 1: “We saw clearly that the Lord was with you” (26:28)

A similar episode of what happened in Abraham’s life recurred in the encounter of Isaac with the Philistine King, Abimelech (regarding Abimelech’s eyeing on Sarah and Rebekah in chapters 20 & 26) Many Biblical scholars agree that it is the same Abimelech in both episodes. In both occasions God protected these Yahweh-worshippers from hidden harm, though they were not fully correct either! But with Isaac the king could see a good aspect in his behaviour. Every time Isaac and his men dug, re-dug wells (originally dug by Abraham, later closed by the Philistines) they were being chased by Abimelech and his men. But Isaac kept moving away, not retaliating them. After all these giving-ups from Isaac’s side, when Abimelech saw that Isaac’s ways were prospering he tweeted, “We saw clearly that the Lord was with you!”I  consider it as a powerful tweet in any time in history. He and other influential leaders who accompanied him proceeded with a peace treaty with Isaac thereafter. Missions is primarily, our lives! Also it is not a surprise that God spoke to King Abimelech, earlier during the time of Abraham (20:3). We need to add his name to the few others who had this privilege in the genesis’ years. God speaks to the gentiles even today for His glory.

Tweet 2: “May those who curse you be cursed and those who bless you be blessed” (27:29)

Isaac is keen in passing on the Abrahamic blessing to his son, Jacob. Not entering into a deep theology at this point, I can say that God was not partial in his behaviour to bless one son in a preferable measure than the other son, Esau. Both Esau and Jacob blundered, the older neglecting his blessing over a present need of having red stew, the younger one, plotting with his mom, cheating his dad over food for blessing. But the truth is: God blesses all (Psalm 115:13). To be faithful to his words to Abraham (Genesis 12:1-3), He chooses one over the other not based on a person’s merit, but for a broader reason that his glory would spread in specific ways. Getting back to the tweet of Isaac in blessing Jacob, parents and grandparents learn a lesson to bless the future generation, to be a blessing to the whole wide world.

Tweet 3: "You have brought trouble on me by making me a stench to the people” (34:30)

Over and again we see how our patriarchs, the Yahweh-worshippers, erred but kept going because God was faithful to his words to Abraham. Now Dinah, a daughter of Jacob got trapped into the wicked schemes of Shechem, a man of other faith. Since she was raped by him, her brothers, Simeon and Levi took revenge on the whole clan of Shechem, every male, butchering all of them. Poor Jacob, unable to bear the stench of blood, lamented saying, "You have brought trouble on me by making me a stench to the Canaanites and Perizzites, the people living in this land.” Now this was not God’s plan for his people to be a stench to other people. He wants his people of all generations to be a fragrance and not a filthy group of people casting foul odour. But one thing I can say is that the people in those primitive days would have come to a conclusion that the God of Dinah and her family was a powerful God and that they cannot hamper with His people. (Read my earlier blog-entry on Dinah here: http://graceidarajan.blogspot.in/2011/01/do-i-smell-fragrant-or-foul.html )

God caused our patriarchs to encounter with many nations and people groups. He used their mundane lives as a means to spread His glory. Even today, He expects his faithful followers to be a testimony to people around. Many don’t get to read the four gospels of the Bible. But they read our lives. We are the fifth gospel.  What can people tweet about our lives today?

மிஷனரிக் கண்ணாடித் தொடர்:‍‍ ந‌ம் மிஷனரிப் பெற்றோர்

அருட்பணியின் முன்னோடிகள்
ஆபிரகாமும் சாராளும பூர்வீகமாக மெசொப்பொத்தாமியாவின் (இந்நாள் ஈராக்) தலைநகரான 'ஊர்" என்னும் பட்டணவாசிகளாவர். அந்தப் பட்டணம் அந்த நாளிலேயே நாகரீகத்திற்குப் பெயர் பெற்றதாகும். ஆபிரகாமும் அவனுடைய குடும்பத்தினரும் வேறே தேவர்களைச் சேவித்து வந்தனர் (யோசுவா 24:2). அந்த சமயத்தில் தான் அவன் அறியாத கடவுள் ஒருவரிடமிருந்து அவன் அறியாத தேசத்திற்குச் செல்லும்படி அழைப்பு வந்தது (ஆதியாகமம் 12:1). இதன் பின்னர் தான், அந்த‌ அறியாத தேவன், யெகோவா என்று அவன் அறிந்து அவரைத் தொழுது கொண்டான் (ஆதியாகமம் 12). நம்புவதற்குக் கடினமாக இருந்தாலும், ஆபிரகாமும் சாராளும் அவர்களது சொகுசு எல்லைகளை விட்டு விட்டு பின்னடைந்த நாட்டை நோக்கிச் சென்றனர். தேவன் ஆபிரகாமை "தேசங்களுக்குத் (ஜாதிகளுக்கு) தகப்பன்" (ஆதியாகமம் 17:5) என்றும், சாராளை, "தேசங்களுக்குத் தாய்" (ஆதியாகமம்17:16) என்று பெயரிட்டுக் கனப்படுத்தினார். சொகுசு எல்லைகளை விட்டு வெளியேறி அருட்பணி செய்ய வேண்டும் என்ற இறை அழைப்பை அசட்டை செய்யும் நமக்கு இந்த நாடோடித் தம்பதியர் சவால் விடுக்கின்றனர். அன்றும், இன்றும் இறை மகிமையை பறைசாற்ற தேவன் பயன்படுத்தும் முறை குடும்பங்களும், தனி மனிதருந்தான். (அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் போல!)

நூறு மடங்கு ஆசீர்வாதம்
அருட்பணி வரலாற்றில் அதிகம் காணாத 100 சதவிகித கீழ்படிதலை ஆபிரகாம், சாராளிடம் நாம் காண்கிறோம். பல வருடங்களுக்குப் பிறகு இயேசு தனது சீடர்களிடம் கூறியதாவது: என்னிமித்தமாகவும், சுவிசேஷத்தினிமித்தமாகவும், வீட்டையாவது, சகோதரரையாவது, சகோதரிகளையாவது, தகப்பனையாவது, தாயையாவது, மனைவியையாவது, பிள்ளைகளையாவது, நிலங்களையாவது விட்டவன் எவனும்,  இப்பொழுது இம்மையிலே, துன்பங்களோடேகூட நூறத்தனையாக, வீடுகளையும், சகோதரரையும், சகோதரிகளையும், தாய்களையும், பிள்ளைகளையும், நிலங்களையும், மறுமையிலே நித்தியஜீவனையும் அடைவான் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் (மாற்கு 10:29‍-30). உண்மையாகவே ஆபிரகாமும், சாராளும் சரீர, ஆவிக்குரிய ஆசீர்வாதங்களை நூறு மடங்குப் பெற்றனர் (ஆதியாகமம் 12:1 - 3).

மெய்த் தேவனை அறிவதாலுண்டாகும் ஆசீர்வாதமும், சரீர ஆசீர்வாதங்களும் பிறரை ஆசீர்வதித்துக் கொண்டேயிருப்பதற்காக என்று நாம் ஆபிரகாமுக்கு அருளப்பட்ட ஆசீர்வாதத்திலிருந்துக் காணலாம் (ஆதியாகமம் 12:1-3). நாம் ஆசீர்வதிக்கப்படுவதன் நோக்கமே அகில‌ உலகினரும் ஆசீர்வாதமாக‌ இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே என்று சங்கீதம் 67 முழுமையிலும் காண்கிறோம். பரதேசியாய் பல இடங்களுக்குப் பிரயாணித்த ஆபிரகாம் தான் சந்தித்த மக்கள் இனத்தவரிடம் நல்லுறவை கட்டியெழுப்பினார். ஆதியாகமம் 23 ல் ஏத்தியரோடுள்ள நல்லுறவைக் காண்கிறோம். ஆதியாகமம் 14ல் மாத்திரம் ஆறு பிராந்திய ராஜாக்களைக் குறித்த சம்பவம் உள்ளது. ஆபிரகாமுக்கு அருளப்பட்ட ஆசீர்வாத வார்த்தைகளில் முக்கியமான ஒன்று "உன்னைச் சபிக்கிறவனைச் சபிப்பேன்" என்பதாகும். இது உண்மையாகவே எகிப்தின் ராஜாவாகிய பார்வோனும் (ஆதியாகமம் 12:10 20), கேராரின் ராஜாவாகிய அபிமெலேக்கும் (ஆதியாகமம் 20) சாராளைத் தொட நினைத்த இரண்டுத் தருணங்களிலும் நிறைவேறியது."உங்களைத் தொடுகிறவன் அவருடைய கண்மணியைத் தொடுகிறான்" என்று சகரியா 2:8 ல் காணப்படும் தேவ வார்த்தையின் வல்லமையை அந்த ராஜாக்களும், அரண்மனை அதிகாரிகளும் அறிந்துகொண்டனர்.

தேவ மகிமையை சுமந்துச் சென்ற இந்தத் தம்பதியரின் தாக்கத்தால் இப்படிப்பட்ட ஆளுமையாளர்கள் தங்கள் தெய்வங்களை விட பெரிய தெய்வத்தை அறிந்துகொள்ள முடிந்தது. சாலேமின் ராஜாவும் ஆசாரியனுமான மெல்கிசேதேக்குக்கு ஆபிரகாம் தசம பாகம் அளித்ததாக வேதம் கூறுகின்றது (ஆதியாகமம் 14:20). இருவரும் ஒருவரையொருவர் ஆசீர்வதித்துக்கொண்டனர் என்பதே உண்மை! ஓரினச்சேர்க்கை என்னும் பாவத்தில் வாழ்ந்த சோதாம் பட்டணத்தாருக்காக மன்றாடி ஜெபித்த ஆபிரகாம் வருங்கால சந்ததியர் திறப்பின் வாசலில் நின்று அழியும் மானிடருக்காக ஜெபிக்கும் முன்மாதிரியை வைக்கின்றார். இத்தம்பதியர் தங்கள் ஆவிக்குரிய ஈவாகிய யேகோவாவைப் பிறருக்கு அளித்து, தங்கள் சரீர ஆசீர்வாதங்க‌ளையும் அனைவருக்கும் பகிர்ந்தனர். இவர்களின் விருந்தோம்பலைக் குறித்து பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு எபிரேய ஆக்கியோன் உயர்வாகக் கூறுகின்றார் (எபிரேயர் 13:2).

உடன்படிக்கைக்கு உண்மை
நம்மெல்லாரைப் போன்றும் ஆபிரகாமும் சாராளும் பூரண உத்தமர் அல்லர். பார்வோன், மற்றும் அபிமெலேக்கு சம்பந்தப்பட்ட இரண்டு சம்பவங்களிலும் ஆபிரகாம் பொய் பேசினார் (ஆதியாகமம் 12 & 20). வாக்குத்தத்தத்தின் பிள்ளைக்காக பல ஆண்டுகள் காத்திருந்த வேளையில் எகிப்திய அடிமைப் பெண்ணான ஆகாரைத் தங்கள் அந்தரங்க வாழ்வில் புகுத்திய நாளிலிருந்து (ஆதியாகமம் 16) சகலமும் தாறுமாறாக மாறியது. ஆபிரகாம், ஆகார் வழி வந்த இஸ்மவேல் வழியாக சரித்திரத்தில் இஸ்லாமும் வந்தது. இதன் துவக்கம் ஆபிரகாமும் சாராளும் தேவ வார்த்தையிலிருந்து விலகியதால் தானே!

எனினும் தனது வாக்குத்தத்திற்கு உண்மையாக ஆண்டவர் ஆபிரகாமின் சந்ததியாரை ஆசீர்வதிக்கின்றார். கிறிஸ்து ஆபிரகாமின் வித்தாகத் தோன்றினார் (மத்தேயு 1). அவர் மூலம் சகல உலகத்தினரும் நித்திய ஜீவனாகிய ஆசீர்வாதத்தைப் பெற்றுக்கொள்கின்றனர் (யோவான் 3:16). உலக ஆசீர்வாதம் மாத்திரமே நம் வாழ்க்கையாக முடியாது. தேவன் தாமே கட்டி உண்டாக்கின அஸ்திபாரங்களுள்ள நகரத்துக்கு ஆபிரகாம் காத்திருந்தான் என்று கூறுவதன் மூலம் எபிரேய ஆக்கியோன் மேற்கூறிய உண்மைக்கு வலுக்கொடுக்கின்றார் (எபிரேயர் 11:10). வாக்குத்தத்தின் பிள்ளையை பலிபீடத்தில் வைத்ததால் ஆபிரகாம் மீண்டும் தன்னை நிருபித்து, எந்த சூழலிலும், ஏன் என்று வினவாமல் ஆண்டவருக்குக் கீழ்படிய நமக்கு முன் உதாரணத்தை வைக்கின்றார். இன்றும் ஆண்டவர் தன் உடன்படிக்கைக்கு உண்மையுள்ளவர். அருட்பணியில் ஈடுபடுவது நம் தகுதியாலல்ல. இத்தம்பதியரைப் போன்று நம் நீதி அழுக்கான கந்தையே. நம் தவறுகளின் விளைவுகளை நாம் சந்திக்க வேண்டும். ஆனால் கர்த்தரோ நம் தவறுகளையும் அருட்பணியின் நிமித்தம் சேர்த்துக்கோர்த்து அழகான வரைபடமாக்குகிறார். மிஷனரிப் பெற்றோரான ஆபிரகாம், சாராளின் பிள்ளைகளாக, நம் கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தை உலகெங்கும் பறைசாற்றுவோம்.

மிஷனிரிக் கண்ணாடித் தொடரின் முந்தையப் பதிவுகளை இந்தத் தொடர்புகளில் வாசிக்கலாம்:

1. http://graceidarajan.blogspot.in/2017/03/blog-post.html
2. http://graceidarajan.blogspot.in/2017/04/blog-post.html

Missionary Spectacles Series: Our Missionary Parentage

Abraham & Sarah - Missionary Models
Abraham and Sarah originally lived in Ur, the capital city of Mesopotamia, presently Iraq. Ur was known for its top-notch civilization during those primeval times. Abraham and his family were worshiping other Gods (Joshua 24:2). It was then, Abraham received a call (Genesis 12:1) from an unknown God to go to an unknown country. Abraham later had a personal encounter and experience with this unknown God, whom he found as Yahweh (Genesis 12).  Believe me, both Abraham and Sarah obeyed this command and moved out off their comfort zone to Canaan, a primitive place of their day. It is fitting that God honoured both Abraham and  Sarah  as “Father of Nations” (Genesis 17:5) and “ Mother of Nations” (Genesis 17:16) respectively. This nomadic missionary couple throw a challenge to all of us who neglect the call of God. He wants us to move out of our comfort zones, to carry out His mission. God’s primary method and the model even today is that He operates through families and individuals (like Apostle Paul!) to carry his glory to different places.

Blessing is 100 Fold
In obeying God’s words, we see the commitment of Abraham and Sarah to be 100 percent which is not seen in many missionary models in the history of mission. Jesus said to his disciples many years later: "I tell you the truth, no one who has left home or brothers or sisters or mother or father or children or fields for me and the gospel will fail to receive a hundred times as much in this present age (homes, brothers, sisters, mothers, children and fields—and with them, persecutions) and in the age to come, eternal life (Mark 10:29-30). No doubt, through their obedience, Abraham and Sarah were both spiritually and physically blessed (Genesis 12:1-3).

The blessing and prosperity of people in knowing God and in being physically blessed is to keep sharing their blessings with others, which is what we see in the blessing given to Abraham (Genesis 12:1-3). We are also called to be channels of blessings to the whole world (Psalm 67). Abraham confronted so many people groups in his sojourn. He built relationships with people groups like the Hittites (Genesis 23:3-6) and kings and rulers he encountered (six kings are mentioned in chapter 14 alone) during his nomadic journey.

Added to the blessing was one phenomenal thing as to whoever curses this couple would be cursed. This truly happened when Sarah was about to be touched and hampered by Pharaoh, the King of Egypt (Genesis 12:10-20) and Abimelech, King of Gerar (Genesis 20). In both these situations, those kings and their officials learnt the truth of the word of God as found in Zechariah 2:8, “whoever touches you touches the apple of God’s eye”. These kings and rulers found a God who was greater than their gods in their encounter with these mobile carriers of the gospel, Abraham and Sarah. Abraham paid tithe to the priestly king named Melchizedek of Salem (Genesis 14:20). Both mutually blessed each other! Abraham’s intercession for Sodom, a sexually pervert city is a model for intercessors for generations to stand in the gap and plead for dying souls. Truly Abraham and Sarah  shared both their spiritual gift, Yahweh to others and their physical possessions.The couple's hospitality is praised centuries later in Hebrews 13:2.

Covenant is Central
However Abraham and Sarah were not perfect humans like anybody else! Abraham lied on both occasions with Pharaoh and Abimelech (Genesis 12 & 20). In their waiting for the blessing of their promised child for many years, they went wrong by bringing Hagar, an Egyptian maid into their personal lives (Genesis 16). Everything went haywire from then on. The birth of Ishmael, Abraham’s offspring through Hagar led to the birth of Islam in history, tracing back to Abraham and Sarah’s straying away from God’s words. But true to His words in Genesis 12:1-3, Yahweh blesses the generations of Abraham. Christ, the Saviour of the world came from the seed of Abraham (Matthew 1). Through Christ, the whole world is blessed with eternal life (John 3:16), only when they accept Him as their Saviour.

Material blessings are not an end in itself. The author of Hebrews projects this truth rightly when he said that Abraham was looking forward to the city with foundations, whose architect and builder is God (Hebrews 11:10). Abraham proved himself again when he offered his promised son Isaac on the altar, posing a model to us, for implicitly obeying God, at any cost. Even today God is true to His covenant. Doing missions is not by our merits. Our righteousness is like filthy rags. In any case, God fulfills His word. Truly God’s covenants are central in our everyday lives. Though we face the consequences of our wrong doings, God uses even the negatives in our lives and develops His beautiful blueprint of mission. As children of our missionary parents, Abraham and Sarah, let us continue the legacy of the same mission, as being torch bearers of our Christian faith to the nations of the world.

Read the earlier articles on this series here:
1.     http://graceidarajan.blogspot.in/2017/03/adam-eve-thru-missionary-spectacles.html

2.    http://graceidarajan.blogspot.in/2017/04/missionary-spectacles-abel-to-babel.html